Precies een jaar geleden vloog ik voor de eerste keer naar La Gomera. Met nauwelijks voorkennis van het eiland en het dorp waar ik de komende drie maanden zou verblijven, had ik geen idee in wat voor avontuur ik me zou storten. Vanaf het moment dat ik voet op het eiland zette, voelde ik dat dit eiland iets bijzonders had. Wat? Dat kon ik echt nooit vermoeden. En zelfs nu nog blijf ik me verbazen van de transformerende en magische energie die dit eiland heeft. De drie maanden dat we in een appartement van een kennis konden verblijven heb ik op zoveel vlakken kunnen ervaren dat het leven hier met al zijn facetten helemaal past bij wie dat ik ben. Op de meest onwerkelijke manieren en toevalligheden heeft het leven me laten zien dat dat wat ik zelfs in mijn stoutste dromen niet had kunnen bedenken, hier samenvalt en werkelijkheid wordt. Passend voor mij. Hoe dat preces kan, ik heb geen idee. Het enige wat ik heb gedaan is mijn hart gevolgd en durven loslaten.
Op het moment dat ik dit schrijf zit ik aan de andere kant van het eiland. In Vallehermoso. Hier pas ik op Panter, de kat van kennissen die in een hemels mooi authentieke casa wonen met uitzicht op de vallei. En nu ik zo even uit mijn eigen omgeving vandaan ben, kijk ik terug op dit afgelopen jaar. Hoe mijn leven zo ongeveer honderd procent veranderd is. Het enige wat er nog echt dicht bij mij is ben ik zelf. Alles maar dan ook alles lijkt achter me te liggen. Niet totaal verbroken hoor. Uiteraard heb ik nog veel en vaak contact met mijn kinderen, familie en vrienden. Maar ik ben niet meer in hun leefwereld. En dat is een heel proces geweest. Loslaten en ruimte maken voor het nieuwe onbekende. Ik heb inmiddels een heel nieuw leven opgebouwd en voel dat dit nog lang niet klaar is. Nieuwe vrienden, nieuwe hobbies, nieuwe passies, zo veel meer zelfstandiger, vrijer, zelfverzekerder, energieker, sterker. Ik lijk mezelf te herondekken en ken mezelf niet eens meer terug in wie ik in Nederland was. En het voelt ook nog eens zo dat ik pas aan het begin sta. Dat is raar, want mijn leven is nu al zo ontzettend bijzonder, rijk en magisch veranderd. Ik kan me bijna niets meer indenken wat het nog mooier gaat maken. Toch blijk ik telkens weer verrast door nieuwe dingen die op mijn pad verschijnen. Zo ga ik binnenkort Engelse les geven, staat er een Kizomba festival in Tenerife op het programma, en komen er nog wat meer nieuwe dingen aan waar ik later meer over zal schrijven. Het gaat zo snel allemaal, het is niet bij te houden. Zo leuk, uitdagend en spannend ook. het maakt dat ik vaak vol nieuwsgierigheid aan de dag begin. Het komt ook allemaal vanzelf naar me toe. Ik hoef er geen moeite voor te doen, behalve trouw zijn aan mezelf. Aan dat wat goed voor mij voelt op dit moment. Keuzes die ik maak zijn in het nu. Ik ervaar dat dat ook het enigste is wat ik hoef te doen. De volgende stap wordt vanzelf duidelijk op een ander moment. Niet te ver vooruitdenkend. Vooral dat, niet te veel denken. Maar ervaren, beleven, genieten, geloven en vertrouwen.❤️
Mensen die meer de controle over hun leven willen, houvast en in zekerheden blijven zitten zullen zich waarschijnlijk moeilijk kunnen voorstellen hoe veel geluk, blijheid en vrijheid er juist zit in overgave. Ik heb daar ook enorm veel begrip voor. Het verschil is ook dat ik de ervaringen die ik hierin heb opgedaan mij vertrouwen en rust brengen dat alles goed komt. Ik kan me voorstellen dat het voor vele wat meer voelt als in het diepe springen. En zo graag, zo graag wil ik dit vertrouwen overdragen. Want ik gun iedereen een zo fijn magische leven. Gemakkelijk, passend en relaxed. Ik kan alleen maar een levend voorbeeld zijn. Van hoe het voor en bij mij werkt. En dat probeer ik over te brengen in mijn blogs. En het mooie is ook dat wanneer ik mensen coach, ik en hun ervaren dat de kracht en vertrouwen wat al in hun leeft, naar boven gehaald wordt. Versterkt. Waardoor er gemakkelijker stappen gezet worden. Ook dit vind ik een magisch gegeven.
Een jaar La Gomera