Vanmorgen had ik mezelf getrakteerd op een klein boekje. Een boekje waarin alle vissen staan afgebeeld die voorkomen op de canarische eilanden. Of, nou ja, in de zee ervan dan 😌.
Dat had ik verdient vond ik. Ik, die al bang van een goudvis was, zwem nu dagelijks steeds een stukje verder van het strand de zee in. Daar waar ik vorige week al blij was tot de eerste boot in de haven te komen, zwem ik nu alle boten voorbij. Dat verdiende een boekje. Want, ik wilde zo graag kijken welke prachtige exemplaren ik al had gespot onder water. Vandaag had ik besloten weer een stuk verder te zwemmen. Maar eerst even in het boekje kijken.
Oh, zo een leuke gekleurde visjes stonden er in. Wel honderden. Zo ook heel veel roggen, zeekomkommers, en zelfs zeepaardjes. Ik werd steeds enthousiaster en kon niet wachten om te gaan snorkelen. Totdat ik op een pagina kwam met haaien. Ok, Ik had wel gehoord dat er ver weg in de diepere wateren verschillende soorten hamerhaaien waren. Onschuldig voor de mens en aangezien die geen hele grote bek hebben maakte ik me daar (nog) niet druk over.
Maar toen las ik dat er naast hamerhaaien ook blauwe haaien en nog een andere soort rondzwemmen. Gemiddeld allemaal rond de 4 meter. Met een bek van een echte haai. Mmm daar werd ik niet vrolijk van. Maar toen, toen zag ik een foto van een reuze haai van 15 tot 20 meter!! Met een bek, een bek waar ik rechtop in kon staan als deze open was. OMG OMG. Had ik dit maar niet gezien. Natuurlijk weet ik ook wel dat die heus niet hier voor de deur zwemt waar ik ga snorkelen, daar is het te ondiep voor. Maar toch, ik kreeg het beeld niet meer van mijn netvlies af. Dus ik stelde mijn snorkelplannen wat uit. Totdat ik mezelf bij elkaar heb geraapt en ben gaan snorkelen. En wat een ervaring was dit.
Ik denk dat doordat het water laag stond er veel meer vissen waren vandaag dan ik eerder had gezien. Onder mij zwommen vissen van meer dan een halve meter (dit is voor mij echt enorm). Telkens verscheen toch weer het beeld van de haai op de foto. Ik bleef tegen mezelf zeggen; Er is geen haai, er is geen haai. Ik zwom verder en zag zoveel moois. Ik zwom voorbij mijn verste punt en doordat er zoveel te zien was, kon ik me overgeven aan het moment en verdween het haaien idee op de achtergrond. Daar gebeurde iets wat me zo raakte dat ik er nu nog met tranen in mijn ogen over schrijf. Ik kwam bij een grote rots in het water, het was er best diep. En duizenden kleine visjes van enkele centimeters zwommen om me heen. Het zonlicht reflecteerde op hun huid.Ik zwom er dwars doorheen. Ik was omgeven door duizenden lichtjes. Lichtblauwe lichtjes. Oneindig veel lichtjes. Ook zag ik de prachtigste rode vissen, plantjes, trompetvissen. De rotsen met hun begroeing maakte alles nog mooier. Ik was in een andere wereld. Een andere dimensie. Hemels. Ik zou het bijna willen vergelijken met de film Avatar. Ik hield het niet meer. Tranen rolde over mijn wangen. (niet handig met een duikbril op) en ik kreeg een brok in mijn keel. Ik moest gewoon naar een rots zwemmen om mijn duikbril te kunnen legen. Man man, wat een intensiteit. Ik voelde ook dat ik het zo jammer vond dit niet te kunnen delen met iemand anders. Maar tegelijkertijd zou ik het waarschijnlijk ook niet zo intens hebben kunnen ervaren. Not on the top of the world, maar wel on the top of my world. 💛
Dit dus 😬
Heaven