Zondagochtend, ik besluit vandaag een relaxte dag in te plannen. Na 2 nachten dansen en feesten (dit gaat hier tot diep in de nacht door), een overvolle week met dagtripjes uit, een verjaardagsfeestje, veel zwemmen en nieuwe mensen leren kennen vind ik het tijd om wat orde op zaken te stellen. Even een bijkom dagje. Langzaam kom ik uit bed. Ik neem mezelf voor om alleen wat hoognodige boodschappen te doen en verder niets. Nadat de boodschappen in huis waren leg ik mijn dikke matras klaar om op het balkon te gaan chillen. Mmmm, net vandaag een zeer aanwezige zeurende peuter op het strand.... Dan maar wat computer uitzoekwerk. Mmmm, geen internet.... Ik besluit om heerlijk wat te gaan plonzen in de zee voor het huis. Mmmm, algen tot en met. Nou ja zeg. Ik pak mijn snorkelspullen en besluit dan maar wat te gaan snorkelen aan het strand in de barranco. Ik ben daar nog niet eerder de zee in geweest. Benieuwd of dat dat daar wel lukt omdat er alleen maar keien liggen.. Daarvoor moet ik een stuk lopen op een onverharde rotsige weg. Het was er loeiheet. Eenmaal aangekomen bij het strand zie ik ook hier weer een lange stroom algen op de zee drijven. Ik zie wel dat ik er langs zou kunnen zwemmen, maar de stenen belemmeren mij om het water in te kunnen. Ik had mijn waterschoenen mee moeten nemen. Ok, jammer.. Ik loop terug naar de weg en hoor een ronkend geluid dichterbij komen. Er kwam een man op een quad aanrjiden. Hij kwam op me af en vroeg spontaan of ik een lift wilde. What? Natuurlijk niet. Euh WEL! Mijn hoofd vond het maar vreemd. Maar mijn lijf zat al achterop. 😅
Ik ging er vanuit dat de man mij wel netjes en rustig naar het eind van de weg zou brengen. Maar ik geloof dat racen zijn hobby was of zo. Gelukkig kon ik me vasthouden aan een stang die over zijn schoot lag. Zodat ik er niet af zou kon waaien. 🙈 Nondeknetter. Ik weet niet of ik minder bezweet zou zijn geweest als ik was gaan lopen. Naast de snelheid die hij maakte was er ook nog het risico van wegslippen over de losse keien. En steile stukken waarbij ik dacht in de Efteling te zijn beland. What a ride ...Maar vooral ook ........gaaaaf !!! Achteraf...Want, als ik dit van te voren had geweten...geen haar op mijn hoofd....
Om even af te koelen plons ik de zee in en hang wat met een kennis op het strand. Ik besluit niet te lang te blijven want met zo ń korte nacht en dit avontuur leek een middagslaapje een goed idee. Ik kom thuis leg mijn spullen aan de kant en plof op de bank. Pling, een appje van de snorkelclub. Verzamelen voor een nieuw snorkelavontuur bij de open zee. Tja, wat doe ik? Ach, waarom ook niet. Ik kijk ter plekke wel of ik mee het water in ga. En natuurlijk ging ik weer mee het water in. We zwommen 40 minuten lang en kwamen bij een plek waar we voor het eerst een super grote tropische vis zagen. Hij had een hele rare vorm met helder blauw fluoriserende kleuren. Wat een prachtbeest. Alsof dat nog niet genoeg was zagen we enkele minuten later een gigantische rog over de bodem zweven. (Chucho Negro, 1, 5 meter) Als een gek zwommen we erachteraan. Na enkele minuten had hij door dat we geen gevaar dreigden. Hij draaide zich om en zwom onder ons door. Met ons mee. WOW. Dat voelde zo magisch. Zo een met de natuur.🥰
Toen deze zwarte deken mij een klein beetje naderde vond ik dat toch wel erg spannend. Ik hoop dat ik ze uiteindelijk wel van nog dichterbij mag ervaren. Maar tranquilo, step by step...
Na dit heerlijke avontuur wandel ik voldaan naar huis. Ik koop een lekker broodje omdat ik geen zin heb om te koken. Neem een fijne douche en kom tot de ontdekking dat het 22.00 uur in de avond is en ik nog steeds vol energie ben. Ik lijk wel een puber. Waar is mijn vermoeidheid? Ik ga naar buiten en maak nog een avondwandeling. Ik mijmer en verwonder mij maar weer eens over de dag, over mezelf, over het leven ... mmmmm 🙏
De volgende dag ga ik naar Spaanse les.. Daarna heb ik een afspraak in dorpje wat verder de berg op om naar een nest kittens te kijken. Eens kennis heeft ze tijdelijk opgevangen en ik mag komen spelen. Hoera, zo leuk. Ik besluit nadien te voet terug te lopen om te kunnen genieten van de vallei. En dat doe ik. Want ook al ben ik hier nu al een hele tijd. Ik ben nog steeds elke dag intens dankbaar voor alles wat hier is.
Later die middag ga ik naar het strand. Een kennis van me ligt te zonnen en vraagt of ik mee wil met de kayak om te gaan snorkelen. Tuurlijk! Maar wat bleek, de kayak was eenpersoons.. Mmmm we kijken bedenkelijk. Gaat ons dit lukken? Ik aan de ene kant proberende het gewicht van de andere kant in evenwicht te houden. De andere kant, een gespierde bulldozer met waarschijnlijk twee keer mijn gewicht. De kayak liep vol water maar ging net niet onder. Dus wij op pad. Het was hilarisch. De kayak die telkens water schepte.Wij continu balancerend tussen bijna omvallen en recht blijven. Ik die in een ongemakkelijke houding zat om maar geen peddel tegen mij hoofd te krijgen. Het tafereel zag er enorm lachwekkend uit. Het makkelijkste was om naar pigsbay te kayakken. Daar konden we de boot op het strand heisen en vanuit daar gaan snorkelen. Nou, dat was vooral het makkelijkste voor mij. Want het was een heel stuk peddelen en de golven werden daar steeds hoger. Er was een redelijke stroming ook. Want hoe gespierd hij ook was, het ging hem op een gegeven moment ook niet gemakkelijk meer af.
We waren inmiddels ver de zee op. Zo ver dat ik het niet meer leuk zou vinden daar uit de boot te vallen. Want ik wist dat meneer de kapitein daar eerder een haai en een tonijn van 2 meter had gezien. Ik die pas sinds enkele maanden pas mijn angst voor vissen heeft overwonnen, ga hier echt niet zwemmen! Meneer spierbundel vond het juist wel een goed moment voor mij om mijn angsten aan te kijken. Zucht, mannen.🙄 Peddel nou maar! Heelhuids aangekomen op het privestrandje hebben we fijn gesnorkeld, ik voor het eerst ook gedoken. Mijn eerste school bariricudaś gezien en zelfs tango gedanst op het strand. Wat wil een mens nog meer? 🩵
Never a dull moment