Zondagochtend, Ik word laat wakker en neem mezelf voor om vandaag mijn haren te verven, verder te werken aan een nieuwsbrief, mijn huis op te ruimen, de blog over hoe ik precies op La Gomera terecht gekomen ben af te schrijven en verder te werken aan een kunstwerk waar ik gisteren vol enthousiasme mee gestart ben.
Nadat ik mijn haren in de henna heb gezet, bereid ik nog eerst een les Engels voor die ik dinsdag mag geven. Oeps, bijna vergeten, gelukkig nog net op tijd aan gedacht. Dan wil ik mijn haren gaan uitspoelen. De waterdruk kan hier in het appartementencomplex nog wel eens erg laag zijn. Het water wat op dit moment uit de kraan komt is niet meer dan een miezerig dun straaltje. Hiermee gaat het me nooit lukken om de berg henna uit mijn haren gespoeld te krijgen. Dus ik pak mijn snorkelspullen en ga naar het strand. Dan maar in de zee uitspoelen. Doe ik ook gelijk mijn dagelijkse snorkel rondje.
Wederom is het een uitzonderlijk mooie en warme dag voor de tijd van het jaar. De zee is kraakhelder. Ik word weer geraakt door de schoonheid die ik zie onder water. Het licht valt in prachtige stralen het water in en laat de vele vissen die er zwemmen optimaal belichten. Wanneer ik bijna bij het strand ben, kom ik op de plek waar er de laatste weken wat kleine babyhaaitjes zwemmen. Meestal een groepje van vijftien stuks. Maar vandaag wist ik niet wat ik zag. Meer dan honderd haaitjes zwommen er opeens. Het was een drukte van jewelste. Er waren opeens veel eitjes tegelijk uitgekomen of zo. Haaitjes van 30 à 40 centimeter groot. (zie foto bovenaan de pagina) Wat een bijzonder fenomeen. En ik zwom er tussen in. Wat een machtig gevoel.
Nadat ik opgewarmd door de zon richting huis loop, bedenk ik me dat ik dit toch echt even moet gaan delen met een vriendin. Op zondag verkoopt ze sieraden op de markt, dan gaan we meestal ook niet meer gezamenlijk zwemmen. Dus in het heerlijke zonnetje loop ik richting het marktje. Onderweg kom ik langs een maracyua struik en pluk ik een grote berg maracyuas. mmmmm zo lekker.
Terwijl ik verder richting marktje loop, krijg ik een appje… Dezelfde vriendin, of ik mee ga snorkelen, want ze was niet op de markt vandaag. Ik app haar terug ; Pffff net mijn haren geverfd…, ik heb al gezwommen, en ik wil nog zoveel thuis doen.. Ik denk er even over. Binnen een minuut app ik haar terug: Ja, ik ga mee.!! Het water is zo helder en lekker.. en dan kan ik de haaitjes filmen.
Een half uur later zit ik weer op het strand en vertel haar enthousiast over de haaitjes. We gaan het water in en ik begin te filmen… meteen daarop zie ik een prachtige vis. Een Gallo soort met prachtige fluorescerende kleuren. Deze heb ik het afgelopen jaar nog maar 1x eerder met moeite in diep water kunnen filmen. Nu was hij in ondiep water gemakkelijk te volgen en goed in beeld te brengen, wauw. Daarna waren de haaitjes aan de beurt. Ik bleef maar filmen, duiken en genieten. Wat een overvloed aan beestjes. Krioelend door en over elkaar heen. Mijn vriendin probeerde mijn aandacht te trekken om aan me te vragen of ik mee verder ging zwemmen. Ik was totaal opgegaan in de onderwaterwereld en niet meer te bereiken. Een uur later treffen we elkaar weer op het strand. Ik was bijna onderkoeld van het zo lang in het water zijn. Man man wat was het toch bijzonder weer.
Waar we normaal na 1,5 uur wel uitgekletst zijn op het strand, werd het deze keer 3,5 uur. Het temperatuur was zo heerlijk. Niet te warm, niet te koud. Precies goed. Het is ook zo fijn om veel te kunnen delen. Over alles wat er in me omgaat. Ik voel me hier echt levend door. Alsof ik meer besta of zo. Na het strand had ik echt geen zin meer om te koken. Op een terras van een lokaal restaurantje namen we gezellig een gedeelde maaltijd.. We merkte op hoe ontzettend gelukkig we onszelf mogen prijzen om hier te zitten. Tussen de bergen, met de zee, waaiende palmbomen, heerlijk weer en een lekker bord eten voor onze neus…
Op het eind van de avond ben ik nog super enthousiast over de haaitjes en uiteraard móét ik nog de filmpjes gaan bekijken, of ze goed gelukt zijn. Yes, helemaal happy mee. Ik krijg er maar geen genoeg van. Maar het wordt toch echt tijd om mijn bed op te zoeken. Morgen weer een nieuwe dag, met nieuwe avonturen.
Zo gaat dat hier dus. De dag vult zich vanzelf met mooie dingen. Verrassende dingen. En voor je het weet is de dag alweer om. Wanneer mensen uit Nederland me vragen wat ik hier zoal doe op een dag en wat het zo anders maakt. Kan ik het vaak niet benoemen, omdat ik niet iets heel specifieks doe. Maar er is altijd wel iets waar het leven me heen brengt. Het vallen van het ene moment in het andere. Dit is ook waarom ik gevoelsmatig vaak tijd te kort kom. Ik wil vaak zoveel doen, maar laat me toch mee laat voeren in de flow van het leven., die me dan de prachtigste momenten en vaak ook andere richtingen geeft. Mits ik me niet aan mijn eigen programma vast wil houden. En zo val ik van het een in het ander en lijkt er in een dag zoveel te gebeuren als in Nederland in een week. Ik blijf hier nieuwe mensen ontmoeten, spullen vinden waar ik weer creatieve ideen door krijg, nieuwe feestjes en ga zo maar door. Het leven blijft hier levendig en uitdagend. Never a dull moment zeg maar. En die andere dingen die ik allemaal nog moet doen, ach die komen vanzelf wel weer. Mañana. 😘
Wil je geen enkele blog missen? Meldt je dan hier aan voor de nieuwsbrief:http://eepurl.com/ixlRRY (gemiddeld 1x per twee maanden)
Zoals verwacht loopt alles weer anders dan bedacht