Het is weer eens zover. Ik ben ben mezelf even kwijt. Een dikke week lang ben ik geveld geweest door de griep. Heftige nachten waarin ik niet sliep. Dagen wachtend op vermindering van koorts met uiteindelijk toch het gevolg, een bezoek aan de huisarts. Deze wilde ik koste wat kost vermijden. Ik zat niet te wachten op een anitbiotica kuur. Mijn lijf kan het prima zelf aan. Gewoon even volhouden. De laatste twee nachten waren eng. Ik had het gevoel flauw te vallen kreeg rare aanvallen met hele hoge hartslag. Zo eng dat ik dacht dood te gaan. De laatste nacht besloot ik toch eindelijk een lieve vriendin op te bellen en te vragen of ze wilde komen. Om 6 uur in de ochtend!! Het gevoel dat er iemand was gaf me veel geruststelling. alleen daardoor voelde ik me al beter. Na het bezoek aan de huisarts bleek de uitslag niet echt verrassend. Flinke griep. Antibioticakuurtje en hoestsiroop. Damn, zie je wel, ik wil eigenlijk alleen maar antibiotica voor een longontsteking of iets heel ernstigs of zo.. Niet voor een stomme griep. De redenen waarom ik me zo vreselijk slecht voelde de nachten ervoor bleef onduidelijk. Daarom was ik toch maar met tegenzin aan de kuur en siroop begonnen.
De dagen erna knapte ik langszaam op. Ik was nog niet veel buiten geweest. Alleen voor de hoognodige boodschappen. Lieve buren en vrienden hadden van alle kanten aangeboden boodschappen voor me te doen de afgelopen dagen, maar ik hield mezelf voor dat het goed was om even te kijken hoe het met me zou gaan buitenshuis. Daarbij was het ook gewoon gemakkelijker. Maar eigenlijk was het too much. en ging ik op laatste krachten de winkel uit. Maar hé, zie je wel, het ging toch! Jazeker, maar hoe?
Mijn lijf kon de enorme temperaturen die hier nu waren niet goed handelen. De eerstvolgende avond dat de warmte wat beter te doen was, en ik wat op begon te knappen, besloot ik een stukje te wandelen. Er waren gevoelens van alleen zijn. Daar had ik weerstand op. Dus even naar de zee zou me goed doen. Mijn lijf wilde eigenlijk nog niet helemaal. Maar eigenwijs strompelende ik met pijn in mijn rug de hoek om naar een bankje aan de zee. Daar werd ik altijd rustig van. De enorme verte, de golven. ze brachten me normaliter thuis. Maar deze keer niet. Ze kon me niet pakken zoals ze normaal deed. Ik bleef me verloren voelen. Ik bedacht dat ik thuis zou gaan mediteren om mijn gevoel te ontmoeten. Meestal kom ik dan bij verdriet, huil ik vijf minuten en voel ik me beter. Maar eerst even bijkomen op de bank met een kopje water. Oh zou ik? Ik heb zo'n zin in chips. Nee Jolanda, dat is emotie-eten. Ik ga niet mijn gevoel wegeten en daarbij heeft mijn lijf het al zwaar genoeg gehad deze week met herstel en de antibiotica kuur. Dit is niet goed voor jezelf zorgen. Met moeite hees ik me in een soort van meditatie houding. Ik had er zo geen zin in..
En toen… toen viel er een kwartje.
Waarom ga ik van mezelf zitten verwachten om me beter te moeten gaan voelen door mezelf zo te laten afzien. Waarom MOET ik dit en moet ik dat….
Ik ga gewoon helemaal niet mediteren. Waarom zou ik van dat allenige gevoel af moeten komen eigenlijk? Want eerlijk gezegd, dat is toch de reden waarom ik wilde gaan mediteren. Om ervan af te komen, niet omdat ik zin had om te mediteren.
Deze realisatie gaf me direct een gevoel van opluchting. Ik hoefde niet van het gevoel af. Ik hoefde niet te mediteren. Eigenlijk voelde ik me zelfs super goed na deze realisatie. Zo terugkijkend op de afgelopen dagen., wat kan ik toch altijd veel van mezelf eisen zeg. Een verkapte vorm van zogenaamd goed voor mezelf zorgen? Ik was juist hard voor mezelf. Zachter worden daar wil ik heen. Zachter naar mezelf.. want dat ik wat ik zo nodig heb...Dat is iets waar ik zo intens naar verlang. Ook van buitenaf. Zachte mensen om me heen.. mmmm dan moet ik daar eerst zelf maar eens mee beginnen....
En de chips… die was heerlijk. Heel de zak op !!
✨️
Mocht je graag met me verder willen praten over dit onderwerp? Of vind je het fijn om ondersteuning en support te krijgen? Stuur me een berichtje of lees verder op de pagina samenmetmij.
Mag het een beetje zachter aub?